Jeemig, nu al moe

Tim, 21 Jul 2006 17:11 uur
Georgië, Tibilisi

In het kader van een experiment (en om ons een beetje allebei bezig te houden) doen we dit bericht om en om. Te beginnen bij een regel van Tim (Timoer in het Georgisch, klinkt als Indonesische side dish).

Schiphol was weer erg gezellig, aangezien ik er voor het eerst 4 uur heb rondgehangen (en Jantien ook al). Misschien ligt die vertragingn ook wel aan haar aangezien ze zei nog nooit een vlucht zonder vertraging te hebben gehad…

Gelukkig maakten de stewardessen in Georgische McDonaldsoutfit heel wat goed. Vermoedelijk waren ze door de georgische zon zo gewend met hun ogen te knijpen dat ze ook niet meer vriendelijk konden glimlachen. Gezelligheid kent geen tijd!!! Of dus wel.. wel 8 uur reistijd om precies te zijn.

-Jantien gaat toch maar koffie halen, dus het verhaal wordt minder langdradig-

Soit, we zijn nu dus 3 dagen in Georgie en het valt op dat we het extreem luxe hebben hier. De mensen zijn zo gastvrij dat we ondertussen gewoon op straat aangesproken worden door vrienden van vrienden (die dan ook maar meteen jouw vrienden worden). Heel praktisch omdat ze je overal wel weten te wijzen op iets leuks. Bovendien hebben we maar liefst twee huizen waar we kunnen slapen. Echt supertof met uitzicht over de rivier, de burcht en op een grote kathedraal (en dat alles voor niets). Dit land is echt fantastisch.

De mensen zijn echt super vriendelijk en dat begon al bij aankomst: we werden opgewacht door 1 familie en nog iemand (aan wie we een envelope moesten geven, Jantien verklaart wel even waarom).

-bij deze dus-
Mijn moeder heeft een vriendin die een huis heeft in georgie, vandaar ook ons slaaphuis. deze vriendin heeft heel veel georgische vrienden en 1 van hen runt de stichting hart voor georgie. Deze stichting had een container naar georgie gestuurd waar ze de pakbrief waren vergeten. Dus ons werd verzocht deze paklijst mee te nemen.
-einde van dit bericht-

-hier hervatten wij weer de regelruil truc-
Soit, we zijn vandaag veel kerkjes wezen kijken, en probeerden zelfs de voorgeplande wandeling uit de Lonely Planet af te wandelen. Maar, eigenwijs als we zijn is dat natuurlijk deerlijk mislukt. De reden: voedsel, wat anders! En zo zijn we nu halverwege de wandeling, ook halverwege de gerechtenlijst van de LP gekomen, koffie drinkend in de enige engelse bookstore in Tblisi!

Gisteravond zijn we met de familie door wie we werden opgehaald ook nog mee gevraagd naar monastery’s, uit eten en naar een festival! Bij dit festival waren ook de vrienden van vrienden die onze vrienden werden en een vriendin van Jantien uit Nederland die toevalilg ook in georgie wist op te duiken. Het festival was gewoonweg supertof en we zijn zoooo blij dat we georgiers kennen! Bechonken georgiers lijken opeens allemaal heel aanhankelijk en aanrakerig maar zijn wel aandoenlijk.

Echt enorm gaaf om te zien hoe mensen hier dansen en de muziek (veel drums) is echt supermeeslepend. Op het einde stonden dan ook redelijk wat mensen te dansen en ik geloof dat wij ook geen van allen meer stil konden zitten. Kijk, gezien ik in den Herdgang wel wat meekrijg van volksdansdingen (ahum: die videoband van de Dorsvlegels kan ik bijna dromen), weet ik dat het ubersuf is en truttig, maar als we in Nederland nu eens dit invoeren dan is volksdansen tenminste nog ronduit cool!

Ok, we gaan stoppen: er moet nog snel een wandeling afgemaakt worden, want vanavond wacht de trein op ons (waarvoor we de kaartjes geregeld hebben via de zwarte markt, inclusief oorfluisteren, rustig doorlopen, omkijken, hoofdknikken en dan onderhandelen. Is weer eens wat anders dan je OV tonen).