Svaneti

Tim, 2 Aug 2006 11:00 uur
Georgië, Mestia

Haha, we hebben het gedaan. Wij zijn geweest in het wilde Westen van Georgie!

We konden namelijk mee met een stel vrienden van de zoon van Levan (die min of meer onze lokale pappa is en bijhoudt waar wij ongeveer zitten en dat we de juiste mensen weten te vinden). Zijn zonen gingen namelijk niet mee en ach, wij zijn ook met zn 2en, dus mochten wij wel mee. Allemaal heel leuk en aardig, maar het was dus naar Svaneti, het gebied waarvan onze lonely planet vrolijk verteld, dat sommige bandieten nog best wel een hart hebben en je wat geld teruggeven als je zagt dat je anders niet in Tblisi terug kan komen. Oftewel: Svaneti moet niet zo plezierig zijn voor de toerist.

Om het zekere voor het onzekere te nemen hebben we ons dus maar even laten registreren bij de ambassade. Even melden dat we er zijn en daar heengaan en horen wat zij te zeggen hebben. Maar ook zij waren een stelletje angsthazen. tot 30x toe hebben we te horen gekregen dat ‘ze ons niet konden tegenhouden, maar dat ze het sterk afraden om te gaan’. Svaneti ligt namelijk ingesloten tussen Rusland en Abchazie en is mede daardoor niet de meest stabiele regio. Het is ook het enige deel van Georgie dat nog een beetje authentiek is, omdat het nooit veroverd is geweest. Zelfs de Russen zijn niet echt in staat geweest om macht uit te oefenen op de Svans.

Vandaar is het natuurlijk ook machtig interessant (hej, ik ben niet voor niks afgestudeerd in conflictstudies) en we gaan met mensen die de omgeving kennen en de taal spreken, dus wat zou het probleem kunnen zijn?

Uiteindelijk blijkt het echt niks voor te stellen qua gevaar. Natuurlijk was het wel even spannend om langs controleposten te rijden en te horen dat een drugsbaron geliquideerd is in de regio, maar ik heb Jantien bij me (rechtstreeks uit Amsterdam Oost, haha).

Soit, Svaneti zorgt er meteen voor dat ik geloof in een van de vele toasts die zie hier doen. Drinken is hier heel gebruikelijk, maar het moet wel met een heel ritueel. Eerst zegt de gastheer waarop getoast gaat worden, waarna alle mannen een verhaaltje improviseren en ook een toast doen. Meestal op Georgie, op St George, op vrede, op de georgische cultuur en op vrouwen en natuurlijk op Jantien en mij! Daarna sla je in een keer je glas leeg en is de volgende aan de beurt voor een toast.

De toast gaat dus over het verdelen van land door God. Toen hij daar namelijk mee bezig was kwamen alle volkeren keurig op tijd om een mooi stukje te bemachtigen, maar de Georgiers kwamen (natuurlijk) te laat. Toen de Georgiers uitlegden dat ze te laat kwamen omdat ze gefeest hadden ter ere van hem en zich daardoor verslapen hadden, was God zo ontroert dat de Georgiers het land kregen dat hij eigenlijk gereserveerd had voor zichzelf. Met andere woorden: het is hier echt extreem mooi.

Stiekem vind ik het eerste deel van het verhaal meer waar dan het tweede. Toegegeven: Georgie is prachtig en ik kan me niet voorstellen dat mensen hier heen gaan zonder onder de indruk te zijn van de schoonheid (en in het bijzonder Svaneti). DE bergen zijn buitengewoon mooi: ruig en besneeuwd.

Toch, het eerste deel spreekt me meer aan. De mensen zijn buitengewoon fantastisch. Ze weten echt hoe je gastvrij moet zijn en geven je altijd het gevoel dat je een goede vriend bent. De manier waarop je bahandeld wordt is zo leuk. Men spreekt echt alleen maar Georgisch en een beetje Russisch, maar toch doen ze de moeite om iets tegen je te zeggen en anders wordt er gegeten en gedonken omdat ze blij zijn dat ze je als gast hebben. Buitengewoon hier en het was dan ook ergens wel extreem jammer om Svaneti te verlaten.

Okay, ik laat het hier weer bij. De koffie wacht weer. Volgende keer meer over wat we allemaal echt gedaan hebben (al zegt eten en drinken en bergbeklimmen wel al veel over wat we hier nu dus doen).

En voor de mensen die zeuren om foto’s. Helaas gaat dat niet, we hebben geen USB aansluiting hier (maar al wel Windows 2000). Gelukkig was youtube zo vriendelijk om een filmpje te maken van de toiletten in ons hostel in Batumi.
http://www.youtube.com/watch?v=WTG57zVzV-E

(al mag ik alleen maar dromen dat ik Ewan McGregor tegen was gekomen in Batumi).